Stres (Stress) towarzyszy nam nieustannie w życiu codziennym. Związany jest tak naprawdę z każdą dziedziną naszego życia. Każdy z nas, jest bardziej lub mniej podatny na sytuacje powodujące stres. Praca opiekunki osoby starszej (Seniorenbetreuerin), niewątpliwie wiąże się ze zdecydowanie szybszym wypaleniem zawodowym, niż ma to miejsce w przypadku innych zawodów. Ciężar obowiązków, które spoczywają na barkach każdego opiekuna, może być przyczyną frustracji, a nawet depresji.
Co to jest zespół stresu opiekuna i jak sobie z tym radzić?
Praca opiekuna osoby starszej, niewątpliwie wiąże się z ciągłym dzieleniem dnia z osobą przygnębioną, schorowaną, cierpiącą i często niemającą kontaktu ze światem zewnętrznym. Zdarza się również, że podopieczny swoje rozżalenie i niezadowolenie, spowodowane dokuczliwą chorobą, przekłada na swojego opiekuna. Praca w nieustannym stresie, może mieć wpływ na negatywny stan zdrowia opiekunki. Wszystkie te czynniki nazywane są jako zespół stresu opiekuna (CSS- Caregiver Stress Syndrome).
Jak rozpoznać zespół stresu opiekuna?
Stres uznawany jest za reakcję obronną naszego organizmu, który w niewielkich ilościach mobilizuje do walki, pobudza przepływ krwi, a także poprawia wydolność mięśni. Jeśli jednak jest on długotrwały, to korzyści przekształcają się głównie w negatywy. Stałe poddenerwowanie prowadzi do wyczerpania naturalnych rezerw energetycznych organizmu. Może to wywołać niechęć do wykonywanych obowiązków. Oprócz problemów emocjonalnych, mogą pojawić się także dolegliwości fizyczne, silnie związane ze stresem. Do najczęstszych należą: ból głowy, brak apetytu, zaburzenia snu czy nawet problemy trawienne.
Zmaganie się z przewlekłym syndromem stresu opiekuna, może powodować poważne skutki zdrowotne. Jednym z nich jest pojawiająca się depresja (Depression), która demotywuje do dalszego działania. Wszystkie pozostałe dolegliwości fizyczne, mogą być błędnie diagnozowane. Należy wówczas wiedzieć, że najczęściej są one oparte na podłożu psychicznym.
Jak radzić sobie z syndromem stresu opiekuna?
Początkowe syndromy opiekun może zwalczać sam. Przy pogłębiającym się problemie warto jednak zasięgnąć pomocy psychologa. Opiekun osoby starszej musi wiedzieć, że poza pracą ma także swoje prywatne życie osobiste, o które należy dbać. Aby praca była jak najbardziej wydajna warto wybrać się na spacer, poświęcić odrobinę czasu na odpoczynek i relaks, a także zajmować swoje negatywne myśli tym, co sprawia przyjemność. Bardzo ważna jest także rozmowa. Istotne jest również, aby była to rozmowa z bliskimi na zupełnie odmienne tematy, ale także z pozostałymi opiekunami. Warto porozmawiać o swoich uczuciach i doświadczeniach. Pod żadnym pozorem nie można obwiniać się za pogarszający się stan pacjenta. Często choroba (Krankheit) jest tak silna, że jedynym zadaniem opiekuna jest bycie przy nim. Jeśli jednak chory jest uciążliwy i marudny, to z pewnością dlatego, że jest zmęczony chorobą, a nie celową złośliwością.
Postępowanie według takich zasad z pewnością ułatwi dalszą pracę w zawodzie. Aby poprawnie funkcjonować, należy zadbać o swoje zdrowie psychiczne i fizyczne. Tylko pozytywne podejście pomoże przetrwać w stresujących sytuacjach, związanych z pracą opiekuna osoby starszej.
